On the second day of his participation (ER 3rd) the artist attempts once more to create an art journal divided to four parts.
---
Part number one refers to a tabloid's attack (20070903) towards the theatrical performance directed by Deborah Warner of Samuel Beckett's "Happy Days". The performance is accused for being obscene and insulting to the ancient theater of Epidavros where the performance took place.
The tabloid's front page is added to a collage along with the rest of the tabloid that has taken the form of a penis.
Normality and abnormality appear here to be relevant values:
"The imposition of guilts to the consciousness of the society is the most successful mechanism for practicing authority.
The one who convinces the society that normality is abnormal becomes the absolute ruler of perversion and of the whole of society."
"Η επιβολή ενοχών στην συλλογική συνείδηση της κοινωνίας είναι ο πιο πετυχημένος μηχανισμός άσκησης εξουσίας.
Αυτός που πείθει την κοινωνία ότι η φυσιολογικότητα είναι παρά φύσιν γίνεται ο απόλυτος άρχοντας της διαστροφής και της κοινωνίας ολόκληρης."
---
Part number two presents a very common picture during the days that many areas in Greece faced total destruction by great fires: A person moans to the media for the disaster that stroke him (photo from Kathimerini 20070902).
The elections are only ten days away and it is a time for responsible thinking.
"TΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ
Ψηφίζω, όχι για κάποιο κοινωνικό όραμα αλλά για μικροαπολαβές και εξυπηρετήσεις.
Με την βοήθεια των κατάλληλων γνωριμιών διεκδικώ την ανέλιξή των οικείων μου σε δημόσιες θέσεις ενώ δεν πληρούν τις προϋποθέσεις και ενώ τα καθήκοντα που αναλαμβάνουν τους είναι αδιάφορα.
Με την βοήθεια κατάλληλων γνωριμιών διεκδικώ την ευτυχία για εμένα ή το πολύ για την οικογένειά μου και δεν δυσκολεύομαι να καταχραστώ κοινόχρηστα αγαθά και αξίες.
Όταν η καταστροφή περνά την πόρτα μου, καταριέμαι το κράτος και όσους επέτρεψαν η καταστροφή να φτάσει μέχρι εμένα."
"THE FACE OF HYPOCRISY
I vote not for a social vision but instead for gaining "little supports" and "under the table services".
By knowing "the right people" I demand that my family persons are employed in public posts even though I know they are not qualified for it and their duties are not in their interests.
By knowing "the right people" I demand happiness for me and my family and I do not hesitate to abuse public goods and values.
When destruction comes to me I curse the state and anyone who allowed this destruction to reach me"
---
Part number three is a reference to the question "What is terrorism?".
Terrorism even if is not on every day's news is a matter of great importance since it is threatening human lives either as victims or as suspects for practicing terrorism.
The definition of terror though, appears to be totally relevant.
The artist here has developed the idea of presenting each day a person recorded in history as a great leader but also carrying the accusation of terrorist by the authorities of his period.
Vicky Nikolaou (Media Art Director) has created a TV-Cage in which a painting is placed representing Maximiliene Robespierre.
The research on Robespierre is by Despoina Papageorgiou (Political Scientist - Journalist).
On the article below Despoina Papageorgiou explains why such a concept is totally emergency:
"ΤΟ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ ΣΥΝΙΣΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ;
Η συγκεκριμένη σύλληψη, δηλαδή το να παρουσιάζονται πρόσωπα που από τότε που πρωτοσυναντάται ο όρος τρομοκρατία (την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης) μέχρι και σήμερα έχουν χαρακτηριστεί ως τρομοκράτες, δεν έχει φυσικά ως αυτοσκοπό την ιστορική αναδρομή στο φαινόμενο αλλά το να θέσει έναν προβληματισμό, καίριο και εξαιρετικά επίκαιρο: τελικά, τι είναι τρομοκρατία;
Στην εποχή που, με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, κρατούνται στις φυλακές άνθρωποι χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και χωρίς να τους επιτρέπεται η πρόσβαση σε δικηγόρο, στην εποχή που επιδιώκεται η νομιμοποίηση των βασανιστηρίων για τους φερόμενους ως τρομοκράτες, την εποχή που εφαρμόζεται ξανά η πολιτική της συλλογικής τιμωρίας (ευθύνεται ο ηγέτης, βομβαρδίζουμε τη χώρα του / ευθύνεται ο βομβιστής αυτοκτονίας, βομβαρδίζουμε την πολυκατοικία όπου διαμένει ή το χωριό του ολόκληρο), πολιτική που χρησιμοποιούσαν και οι Ναζί, πολιτική απαγορευμένη από τη Συνθήκη της Γενεύης, στην εποχή που έχει αναχθεί σε Ευαγγέλιο η ελεύθερη μετακίνηση αγαθών (και το αντίθετο τιμωρείται από τα σκοτεινά όργανα του ΠΟΕ), αλλά που η Συνθήκη του Σένγκεν αίρεται κατά βούληση (π.χ. για να εμποδιστεί η μετακίνηση ανθρώπων που προτίθενται να συμμετάσχουν σε διαδηλώσεις ενάντια στα σχέδια της Ε.Ε., των G-8, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ανθρώπων οι οποίοι ολοένα και πιο συχνά χαρακτηρίζονται ως τρομοκράτες), την εποχή που έχει μεθοδευτεί τόσο προσεκτικά το δόγμα του «προληπτικού πολέμου» που αίρει τη βασική αρχή του Δικαίου «αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου», την εποχή που η υπερδύναμη και η συμπαθούντες αυτή μετέρχονται το σύνθημα των Ναζί «τρόμος ενάντια στον τρόμο» για να δικαιολογήσουν τα εγκλήματά τους, δεν είναι ανεπίκαιρο το να τεθεί ένας τέτοιου είδους προβληματισμός γύρω από την έννοια της τρομοκρατίας, προβληματισμός που αφορά σε ό,τι βιώνει ο πλανήτης ως επικαιρότητα τουλάχιστον από την 11η Σεπτεμβρίου κι έπειτα.
Επικαιρότητα δεν συνιστούν μόνο γεγονότα – ενέργειες ανθρώπων ή ομάδων. Επικαιρότητα είναι και η φιλοσοφία που αναπτύσσεται γύρω από αυτά και η ορολογία που δημιουργείται για να τα χαρακτηρίζει και που φανερώνει τη νοοτροπία και την ηθική που διέπει συγκεκριμένες κοινωνικές ή πολιτικές ομάδες σε συγκεκριμένη εποχή.
Το Γκουαντάναμο για να συνιστά επικαιρότητα δεν χρειάζεται να προβάλλεται στις ειδήσεις κάθε μέρα.
Και ο σκοπός της τέχνης είναι να σχολιάζει την επικαιρότητα, όχι απλώς να την παρουσιάζει. Αλλιώς περιορίζεται στην δημοσιογραφία."
---
Part number four is a concept that the artist has developed along with Dimitri Christofis (Cartoon Designer).
The idea that death is always around us since death always balances life, is, by purpose or not, hidden to us. Thousands Watts every night, constant activities, the belief that we actually overrun nature make us never think of our mortality.
However, we are mortal, we will die at a time that we can not predict, and avoiding to think about this fact leads us to a life maybe totally superficial.
Dimitri Cristofis uses material from local press of the Swiss town he lives in, in order to create every day "the Daily Death Observer correnspondence":
---
Part number one refers to a tabloid's attack (20070903) towards the theatrical performance directed by Deborah Warner of Samuel Beckett's "Happy Days". The performance is accused for being obscene and insulting to the ancient theater of Epidavros where the performance took place.
The tabloid's front page is added to a collage along with the rest of the tabloid that has taken the form of a penis.
Normality and abnormality appear here to be relevant values:
"The imposition of guilts to the consciousness of the society is the most successful mechanism for practicing authority.
The one who convinces the society that normality is abnormal becomes the absolute ruler of perversion and of the whole of society."
"Η επιβολή ενοχών στην συλλογική συνείδηση της κοινωνίας είναι ο πιο πετυχημένος μηχανισμός άσκησης εξουσίας.
Αυτός που πείθει την κοινωνία ότι η φυσιολογικότητα είναι παρά φύσιν γίνεται ο απόλυτος άρχοντας της διαστροφής και της κοινωνίας ολόκληρης."
---
Part number two presents a very common picture during the days that many areas in Greece faced total destruction by great fires: A person moans to the media for the disaster that stroke him (photo from Kathimerini 20070902).
The elections are only ten days away and it is a time for responsible thinking.
"TΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ
Ψηφίζω, όχι για κάποιο κοινωνικό όραμα αλλά για μικροαπολαβές και εξυπηρετήσεις.
Με την βοήθεια των κατάλληλων γνωριμιών διεκδικώ την ανέλιξή των οικείων μου σε δημόσιες θέσεις ενώ δεν πληρούν τις προϋποθέσεις και ενώ τα καθήκοντα που αναλαμβάνουν τους είναι αδιάφορα.
Με την βοήθεια κατάλληλων γνωριμιών διεκδικώ την ευτυχία για εμένα ή το πολύ για την οικογένειά μου και δεν δυσκολεύομαι να καταχραστώ κοινόχρηστα αγαθά και αξίες.
Όταν η καταστροφή περνά την πόρτα μου, καταριέμαι το κράτος και όσους επέτρεψαν η καταστροφή να φτάσει μέχρι εμένα."
"THE FACE OF HYPOCRISY
I vote not for a social vision but instead for gaining "little supports" and "under the table services".
By knowing "the right people" I demand that my family persons are employed in public posts even though I know they are not qualified for it and their duties are not in their interests.
By knowing "the right people" I demand happiness for me and my family and I do not hesitate to abuse public goods and values.
When destruction comes to me I curse the state and anyone who allowed this destruction to reach me"
---
Part number three is a reference to the question "What is terrorism?".
Terrorism even if is not on every day's news is a matter of great importance since it is threatening human lives either as victims or as suspects for practicing terrorism.
The definition of terror though, appears to be totally relevant.
The artist here has developed the idea of presenting each day a person recorded in history as a great leader but also carrying the accusation of terrorist by the authorities of his period.
Vicky Nikolaou (Media Art Director) has created a TV-Cage in which a painting is placed representing Maximiliene Robespierre.
The research on Robespierre is by Despoina Papageorgiou (Political Scientist - Journalist).
On the article below Despoina Papageorgiou explains why such a concept is totally emergency:
"ΤΟ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ ΣΥΝΙΣΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ;
Η συγκεκριμένη σύλληψη, δηλαδή το να παρουσιάζονται πρόσωπα που από τότε που πρωτοσυναντάται ο όρος τρομοκρατία (την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης) μέχρι και σήμερα έχουν χαρακτηριστεί ως τρομοκράτες, δεν έχει φυσικά ως αυτοσκοπό την ιστορική αναδρομή στο φαινόμενο αλλά το να θέσει έναν προβληματισμό, καίριο και εξαιρετικά επίκαιρο: τελικά, τι είναι τρομοκρατία;
Στην εποχή που, με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, κρατούνται στις φυλακές άνθρωποι χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και χωρίς να τους επιτρέπεται η πρόσβαση σε δικηγόρο, στην εποχή που επιδιώκεται η νομιμοποίηση των βασανιστηρίων για τους φερόμενους ως τρομοκράτες, την εποχή που εφαρμόζεται ξανά η πολιτική της συλλογικής τιμωρίας (ευθύνεται ο ηγέτης, βομβαρδίζουμε τη χώρα του / ευθύνεται ο βομβιστής αυτοκτονίας, βομβαρδίζουμε την πολυκατοικία όπου διαμένει ή το χωριό του ολόκληρο), πολιτική που χρησιμοποιούσαν και οι Ναζί, πολιτική απαγορευμένη από τη Συνθήκη της Γενεύης, στην εποχή που έχει αναχθεί σε Ευαγγέλιο η ελεύθερη μετακίνηση αγαθών (και το αντίθετο τιμωρείται από τα σκοτεινά όργανα του ΠΟΕ), αλλά που η Συνθήκη του Σένγκεν αίρεται κατά βούληση (π.χ. για να εμποδιστεί η μετακίνηση ανθρώπων που προτίθενται να συμμετάσχουν σε διαδηλώσεις ενάντια στα σχέδια της Ε.Ε., των G-8, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ανθρώπων οι οποίοι ολοένα και πιο συχνά χαρακτηρίζονται ως τρομοκράτες), την εποχή που έχει μεθοδευτεί τόσο προσεκτικά το δόγμα του «προληπτικού πολέμου» που αίρει τη βασική αρχή του Δικαίου «αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου», την εποχή που η υπερδύναμη και η συμπαθούντες αυτή μετέρχονται το σύνθημα των Ναζί «τρόμος ενάντια στον τρόμο» για να δικαιολογήσουν τα εγκλήματά τους, δεν είναι ανεπίκαιρο το να τεθεί ένας τέτοιου είδους προβληματισμός γύρω από την έννοια της τρομοκρατίας, προβληματισμός που αφορά σε ό,τι βιώνει ο πλανήτης ως επικαιρότητα τουλάχιστον από την 11η Σεπτεμβρίου κι έπειτα.
Επικαιρότητα δεν συνιστούν μόνο γεγονότα – ενέργειες ανθρώπων ή ομάδων. Επικαιρότητα είναι και η φιλοσοφία που αναπτύσσεται γύρω από αυτά και η ορολογία που δημιουργείται για να τα χαρακτηρίζει και που φανερώνει τη νοοτροπία και την ηθική που διέπει συγκεκριμένες κοινωνικές ή πολιτικές ομάδες σε συγκεκριμένη εποχή.
Το Γκουαντάναμο για να συνιστά επικαιρότητα δεν χρειάζεται να προβάλλεται στις ειδήσεις κάθε μέρα.
Και ο σκοπός της τέχνης είναι να σχολιάζει την επικαιρότητα, όχι απλώς να την παρουσιάζει. Αλλιώς περιορίζεται στην δημοσιογραφία."
---
Part number four is a concept that the artist has developed along with Dimitri Christofis (Cartoon Designer).
The idea that death is always around us since death always balances life, is, by purpose or not, hidden to us. Thousands Watts every night, constant activities, the belief that we actually overrun nature make us never think of our mortality.
However, we are mortal, we will die at a time that we can not predict, and avoiding to think about this fact leads us to a life maybe totally superficial.
Dimitri Cristofis uses material from local press of the Swiss town he lives in, in order to create every day "the Daily Death Observer correnspondence":
